mindfulness – دریچه ای رو به دنیای شگفت انگیز لحظه حال، بدون قضاوت و هدفمندانه

ذهن آگاهی

در فرهنگ شرق، سابقه مفهوم ذهن آگاهی (mindfulness ، توجه آگاهی) دست­ کم به ۲۵۰۰ سال پیش بازمی ­گردد. زمانی­ که بودا تعالیم خود را در کشور هندوستان بنیان نهاد. بنابراین، ذهن­ آگاهی را به­ هیچ ­وجه نمی توان موضوع جدیدی در نظر گرفت. کاربردهای علمی ‎‎‎و درمانی، به­ شکل‎ امروزه آن، روشی نسبتاً جدید قلمداد می ‎شود.  ذهن‎آگاهی عبارت است از هوشیاری لحظه ­به­ لحظه از افکار، احساسات، احساسات بدنی، و محیط پیرامون. کابات­ زین، در سال ۱۹۹۰ ذهن ‎آگاهی را به­ عنوان آگاهی قضاوتی لحظه ­به ­لحظه، تعریف نمود. این تعریف از مایندفولنس در سال ۱۹۹۴ به توجه ­کردن  به  ­اهداف حاضر با روشی خاص و به ­شکلی غیرقضاوتی، تغییر کرد.

کابات زین، در سال ۲۰۰۳، تعریف خود را کامل ‎تر نمود، و ذهن آگاهی را توجه هدفمند، متمرکز بر لحظه حال و بدون قضاوت برای کسب تجربه لحظه ­به لحظه، تعریف کرد. تفاوت تعریف کابات ­زین (۲۰۰۵)، با مفهوم سنتی ذهن ­آگاهی در ارائه یک مفهوم ­سازی کیفی از ذهن ‎آگاهی، و چگونگی مراقبت از سلامت در فرایند ذهن ‎آگاهی است. یکی ­­دیگر از صاحب­ نظران مطرح ذهن ‎آگاهی، بائرمی‎باشد. بائر (۲۰۰۳)، ذهن­ آگاهی یا mindfulness را مشاهده­ ی غیرقضاوتی نسبت به ­فرآیند درونی و بیرونی محرک ­ها و پیدایش آن­ ها تعریف نموده ­است. ذهن ‎آگاهی کمک می‎ کند تا آسیب ­پذیری‎ های انسانی را ببینیم و با آن روبه­ رو شویم.

ذهن آگاهی در عمل

در حقیقت، به ­واسطه ذهن‎ آگاهی می‎توان افکار و احساسات را در لحظه، مشاهده نموده و به ­آن‎ها اجازه ورود داد. ذهن‎آگاهی را می­ توان به­ واسطه تمرین­ های توجه هدایت­ شده یاد گرفت. اجرای کاربردی ذهن ‎آگاهی، نیازمند به­توانایی تشخیص الگوهای واکنشی هیجانی، خوگرفته شده، و خودکار به ­هنگام آشکار شدن دارد. آنچه در این فرآیند، لازم است، تمرکز به ­واکنش‎ های بدنی در برابر الگوهای هیجانی می‎باشد. به ­این شکل که این الگوهای هیجانی، باید به ­آگاهی وارد شده و به ­تدریج وجود آن‎ها تأیید شود

‎‎تمرین وارسی بدن (با صدای علی اعظم رجبیان).
دانلود

سفری به خود

ذهن آگاهی یا همان mindfulness یک سفر است می توانیم راه های تماما جدیدی را برای بودن در این دنیا کشف کنیم راه هایی که تا امروز برای ما تجربه نشده بود. در خواهیم یافت که در کمال تعجب می توانیم خودمان را همانطور که هستیم بپذیریم و دوست داشته باشیم. به جای انکه تلاش کنیم به فرد دیگری تبدیل شویم یا در جای دیگری باشیم. درخواهیم یافت که به جای این صدای قضاوت گر، صدای دیگری نیز درون ما وجود دارد و می توان در دشوارترین موقعیت ها با مهربانی و وضوح نگریست.

یاد می گیریم که زندگی بدون درد امکان ندارد و زمانی که درد را انکار کنیم تبدیل به رنج می شود.  مراقبه به معنای فاصله گرفتن از زندگی و هیجانات مان نیست. مراقبه شیوه مشفقانه زندگی کردن را به ما می آموزد. همه می توانیم با خود غریبه باشیم اما ذهن آگاهی راه خانه را نشان می دهد.